تشخیص‌های اشتباه دکتر گوگل
یافته‌های یک مطالعه جدید توسط محققان استرالیایی نشان می‌دهد که اتکا به برنامه‌های آنلاین و اپلیکیشن‌های تشخیص بیماری، کاری اشتباه و در برخی موارد خطرناک است.
یافته‌های یک مطالعه جدید توسط محققان استرالیایی نشان می‌دهد که اتکا به برنامه‌های آنلاین و اپلیکیشن‌های تشخیص بیماری، کاری اشتباه و در برخی موارد خطرناک است.
امروزه بسیاری از مردم جهان، برای بررسی علائم بیماری احتمالی خود و تشخیص آن، به برنامه آنلاینی به نام «دکتر گوگل» مراجعه می‌کنند و آنجا دنبال توصیه‌های پزشکی می‌گردند. اما بنا بر نتایج تحقیق انجام‌شده توسط محققان دانشگاه ادیت کوان استرالیا، این برنامه آنلاین و سایر اپلیکیشن های مشابه، فقط در یک‌سوم موارد قادر به تشخیص صحیح بیماری و ارائه توصیه‌های درست هستند.
در این تحقیق، ۳۶ برنامه مبتنی بر وب و اپلیکیشن موبایل توسط محققان مورد بررسی واقع شدند و نتایج نشان داد که تنها در ۳۶ درصد موارد، نتیجه نشان داده شده توسط آن‌ها صحیح بوده است. همچنین بر اساس این یافته‌ها، تنها در ۵۲ درصد موارد، نتیجه درست در بین سه گزینه اول پیشنهادی این برنامه‌ها جای داشت.
به گفته مجریان این پژوهش جالب، «یافته‌های فوق نشان می‌دهند که مردم بایستی چنین طرز تفکری را متوقف کنند. درواقع، این درست است که استفاده از چنین ابزارهای آنلاینی برای بررسی نشانه‌های یک بیماری، کمی وسوسه کننده است، اما باید دانست که در بیشتر اوقات، چنین اطلاعاتی قابل اتکا نبوده و در برخی موارد ممکن است حتی خطرناک باشند».
بررسی‌ها نشان می‌دهند که در هر دقیقه، حدود ۷۰ هزار جستجوی مرتبط با سلامت در موتور جستجوی گوگل انجام می‌شود و تنها در استرالیا، حدود ۴۰ درصد از مردم، برای انجام خود درمانی، از اطلاعات آنلاین استفاده می‌کنند.
برنامه‌های آنلاین چک کننده نشانه‌های بیماری، معمولاً از کاربران می‌خواهند که نشانه‌های مربوط به ناخوشی خود را فهرست‌وار در این برنامه‌ها وارد کنند و سپس تشخیص خود را ارائه می‌دهند. این برنامه‌ها همچنین توصیه می‌کنند که مراجعه به مراکز درمانی تا چه میزان ضرورت دارد.
مجریان استرالیایی پژوهش فوق می‌گویند: «این نرم‌افزارها، ممکن است یک حس ایمنی کاذب را به وجود آورند. آن‌ها قادر به دیدن کل تصویر نیستند، سابقه پزشکی بیمار را نمی‌دانند و از سایر نشانه‌های احتمالی بیماری بی‌خبرند. لذا بایستی بسیار محتاطانه نسبت به آن‌ها رفتار کرد»
به بیان این محققان که نتایج تحقیق خود را در نشریه معتبر MJA (مجله پزشکی استرالیا) منتشر کرده‌اند، «این برنامه‌ها البته تحت شرایطی می‌توانند در آینده، بخشی از سیستم پزشکی مدرن باشند، هرچند نمی‌توانند جایگزین مراجعات معمول به مراکز پزشکی گردند».
