تنگناهراسی یا ترس از محیط بسته یا کلاستروفوبیا (به انگلیسی: Claustrophobia) به ترس از گیر کردن در یک مکان تنگ و راه گریز نداشتن در مکان‌های تنگ
گفته می‌شود. تنگناهراسی شدید اغلب به عنوان یک اختلال اضطراب دیده می‌شود و می‌تواند به وحشت‌زدگیبینجامد. بررسی‌ها
نشان می‌دهد که ۵ تا ۷ درصد از مردم جهان دچار تنگناهراسی هستند ولی تنها درصد کمی از آن‌ها از درمان روانپزشکی برخوردار شده‌اند.
تعريف:
هراس شدید و بیمارگونه از احساس تنگنا و نداشتن راه فرار که معمولاً در محیط‌های بسته و شرایط خاصی مثل حضور در بین
جمعیت‌های شلوغ و فشرده و یا گیرافتادن در آسانسور ایجاد می‌شود.
اتاق‌های کوچک و یا قفل‌شده، تونل، آسانسور، مترو، جمعیت‌های شلوغ هریک به تنهایی می‌تواند محرکی برای شروع علایم باشد. فردی که در مواجهه با یکی از اینشرایط دچار بروز علایم می‌شود، معمولاً در مواجه با سایر شرایط نیز دچار این حالت می‌شود.
علائم :
- احساس ترس شدید از گیر افتادن و محدودیت
- ترس شدید از خفه شدن
- تمایل شدید به رفتن به مکان‌های باز
- اضطراب و نگرانی
- احساس تنگی‌نفس
نشانه ها:
- نفس‌نفس‌زدن (تاکی‌پنه)
- تپش‌قلب (پالپیتیشن)
- تعریق
- ضعف
مکانها و شرایط محرک
- اتاق‌های کوچک
- اتاق قفل شده
- مترو
- آسانسور
- جمعیت شلوغ
- نشستن در یونیت دندانپزشکی
- اتاقک تصویربردادی MRI
- زندان